First Issue Cover Page

Rey...* Migrante

ni Goody Cadaos**
dibuho ni Kendrick Bautista

Isa ka sa sampong milyong Filipino
Na lumabas ng bansa
Napadpad sa gitnang silangan
Doon nakipagsapalaran.

Iniwan mo ang sariling bayan
Dala ang pag-asang...
Makaahon sa kahirapan
At mapagtapos ang mga anak sa pag-aaral.

Sa Saudi Arabia
Pansamantalang nanirahan
Nagtrabaho, naghanap-buhay
Upang pamilya’y umangat ang buhay.

Tiniis mo ang lungkot at hirap
Na mawalay sa pamilya
Malayo sa mga mahal na anak
At sintang kabiyak.

Hindi mo ininda
Ang pangungulila
Sa iniwang mga magulang
Kaibigan,kapatid at pamilya.

Sumabay ka sa unos
Ng kapwa dayuhang manggagawa
Nakipagpalitan ng balita
Sa naiwang pamilya.

Wala sa ‘yong hinagap
Na mabahiran ng trahedya
Tahimik mong paghahanap-buhay
At masayang pakikipagkapwa.

Isang dayukdok sa laman
Ang nagtangkang sumira
Sa’yong tanging yaman’g
Puri at karangalan.

Nagapi mo ang buhong
Nakitil ang kanyang buhay
Na s’yang nagdala sa’yo
Sa madilim na piitan.

Mag-isa kang tumayo
Sa harap ng husgado
Salaysay mo’y inilahad
Walang itinago, walang binago.

Pinabayaan ka ng ating gobyerno
Sulong iginiit ang karapatan mo
Isinalaysay ang pangyayaring buo
Ngunit ‘di pinakinggan ng tagalitis mo.

Humantong ka sa kulungan
Napasama sa ibang lahi’t mga kababayan
Nakiusap, nagdasal kay Allah
Sana’y patawarin at bigyang laya.

Pagpupugay ang hatid namain sa’yo
Saludo sa prinsipyo mo
Na ipaglaban hindi lang sarili mo
Kundi pati na rin kapwa mo.

Pumanaw kang isang bayani
Sa paningin ng mga migrante
Matapang mong ipinaglaban
Ang puri at karangalan
Ng mga Pilipinong
Nasa ibang bayan.

*Goody Cadaos worked as domestic helper in Hong Kong for years. She is now a volunteer for Migrante International.
**Rey Cortez was sentenced to death for allegedly killing a Pakistani who tried to rape him in Saudi. He was killed in July 2007.

Human Security Act

ni Goody Cadaos*
dibuho ni Kendrick Bautista

Ikay nga ba’y
Proteksiyon sa amin
O isang kamay na bakal
Na kikitil sa’ming buhay.
Sa aming mga maralita
Ay isa kang ilusyon lamang
Maskara ng kabutihan

Ngunit salot sa katotohanan.
Ayaw namin sa’yo,
Isa kang balat-kayo
Na sa katotohana’y
Isang berdugo.
Pinapatay mo
Aming kalayaan
Pinapatay mo
Diwa ng demokrasya.

Masama bang ilahad
Hinaing naming mga mahirap?

Masama bang ilahad
Mga tiwali sa gobyernong hamak?
Kaming mga mahirap
Mga manggagawa’t magsasaka,

Masama bang humiling ng para sa amin?

Huwag kang mangubli

Sa maskara mong itim
Masang Pilipino ay payapang lahi
Hindi terorista;
Ngunit lumalaban
Sa mga kagipitan.

Kailangan mong mawalan ng bisa
Maibasura, maitsapuwera
Dahil ikaw’y banta
Sa buhay naming payapa.


*Goody Cadaos worked as domestic helper in Hong Kong for years. She is now a volunteer for Migrante International.

The Trade of Exporting Maid and Dancers

ni Roy Anunciacion
Philppine Correspondent


Maraming kababayan natin ang nag-aalala kung anong buti ang magagawa ng Senado para sa bansa, laluna at oposisyon ang karamihan sa nanalo. Maraming nagsasabi na patunay ang resultang ito ng eleksyon sa pagkadismaya ng mayorya sa panunungkulan ng pamahalaang Arroyo, o yung tinatawag na “protest votes.”

Pero ano nga kaya ang talagang maaasahan natin sa mga bagong senador? Bukod sa mga eksplosibong usaping nakasalang ngayon sa Senado, lalo sa muling paglutang ni Vidal Doble ng “Hello Garci,” ay inaantabayanan din ng taumbayan ang pagsasagawa ng mahahalaga at prioridad na batas tulad ng “Cheaper Medicine Act,” “Amendments to the EPIRA Law,” at iba pa.

Isinalang din bilang isa sa pinakaimportanteng panukala para sa taong ito ang pag-apruba ng Senado sa JPEPA (o Japanese-Philippines Economic Partnership Agreement). Maaalala na noong Disyembre 2006 pa ipinipilit ng Pangulong Arroyo ang agarang pagratipika o pag-apruba ng Senado sa JPEPA lalu’t pinapaapruba na ni Junichiro Koizumi, punong ministro ng Japan, sa parlamento nito ang naturang kasunduan.


Balik-tanaw

Setyembre 9, 2006, nang sabay na lagdaan nina Arroyo at Koizumi ang JPEPA sa Helsinki, lamang at hindi naging madali kay Arroyo na ipaapruba ang kasunduang ito sa Senado dahil inabutan na ng paghahanda at pagdaraos ng eleksyon.

Samantala, halos dalawang taon pa ang nakaraan bago nakakuha ng kopya ng kasunduang JPEPA ang mga civil society groups, ang Korte Suprema, at ang mamamayan.

Matatandaang 2002 pa sinimulan ng Japan ang puspusan at sistematikong pagsasagawa at pagpipilit na mapasok ng mga bilateral na kasunduan ang maliliit na bansa tulad ng Thailand, Singapore at Pilipinas. Naging mabagal at nakasagabal ang mga pang-ekonomyang kasunduan sa ilalim ng mga rehiyunal na pormasyong dikta ng World Trade Organization (WTO) at General Agreement on Tariff and Trade (GATT) tulad ng ASEAN (Association of Southeast Asian Nation) na daluyan ng mga ekonomikong kasunduan sa pagitan ng malalaking industrialisadong bansa at maliliit tulad ng Japan at Southeast Asia.

Sa katunayan, Abril 21, 2003 pa pinagtibay ang unang “working draft” o burador ng JPEPA na nagsilbing natural na daluyan ng mga Asian summits o ASEAN economic summits para tuwirang mailako ng Japan ang kasunduan sa mga indibidwal na bansa sa Asya.


Taong 2002, ipinatupad na ang JSEPA (Japan-Singapore Economic Partnership Agreement); noong 2005, pinagtibay ang JMEPA (Japan-Malaysia Economic Partnership Agreement); at kasunod nito ang paglagda ni Pangulong Arroyo sa JPEPA. Nakasalang naman ang mga kasunduan sa pagitan ng Japan at India, Vietnam at Australia.

Mga Delikadong Probisyon

Pinakamapinsala sa mga probisyon ng JPEPA ang pamumuhunan at kalakal. Binibigyan ng kasunduang ito nang laya ang Japan na mamuhunan at makipagkalakalan sa Pilipinas na may “preferential treatment” (espesyal na trato) sa mga negosyong itatayo ng Japan sa Pilipinas.

Ibig sabihin, kasama sa espesyal na trato ang halos libreng buwis sa mga produktong gawa Japan. Ayon mismo sa probisyon, pareho lang ang magiging turing ng Pilipinas sa produktong gawa sa Japan at sa bansa; bunga nito’y di hamak na magiging mura ang mga produktong ipapasok ng Japan kaysa gawa sa bansa. Mangangahulugan ito ng pagkalugi ng mga produktong kapareho o di kaya’y bahagi ng proseso ng paggawa ng lokal na produkto. Halimbawa, mga kemikal o mga gamot na gawa sa bansa, pagmanupaktura ng mga bahagi ng computer o anumang elektronikong produkto, o mga sangkap sa paggawa ng pagkain o ng mismong pagkain at mga negosyong pagkain.

Tiyak na mamamayani ang mga negosyong Hapon at tiyak ding apektado at tataas ang presyo ng mga produktong nabibilang sa Information and Digital Technologies tulad ng computer, cell phone, radio, camera, TV, chemical at mga katulad nito. Dahil sa pagpayag natin sa “tulong sa teknolohiya” na magmumula sa Japan, ayon sa JPEPA, itatali ang ating mga kamay sa pagsandig sa mga produktong mula sa Japan, samantalang hindi magiging madali para sa Pilipinas na makakuha ng mas mura at kaparehas na produkto mula sa ibang bansa bunga ng kasunduang ito.

Ayon kay Sonny Africa ng IBON, malaki ang mga probisyong di patas sa JPEPA. Katunayan sa Annex 1 na listahan ng mga produktong sakop ng proteksyon ng bansa o mga produktong hindi sakop ng JPEPA, nakalista ang 239 produkto tulad ng isda, seaweed, livestock, gulay, prutas, alak, sigarilyo at balat na ayaw ipasaklaw ng Japan sa JPEPA. Samantala sa Pilipinas, bigas at asin lang ang ayaw nitong isama sa kasunduan.

Ibig sabihin, mas malawak ang proteksyon ng JPEPA sa mga produktong mula sa Japan samantalang walang proteksyon ang Pilipinas laban sa mga kaparehas na produktong mula sa Japan.

Ang electronics ay isa sa pinakalamalaking produktong pang-eksport ng Pilipinas sa Japan, subalit ang Pilipinas rin ang pinakamalaking importer ng electronic components galing Japan. Kaya hindi totoo ang pag-asang lalaki at lalakas ang industriya ng electronics sa bansa. Manapa, tiyak na dadausdos ito sa pagliit ng import at export ng Philippine electronics sa China.

Ayon sa Basel Action Network (o BAN), isang pandaigdigang “environmental watch dog group” na nakabase sa Seattle, USA, ang mga kasunduan tulad ng JPEPA ay paraan para maipuslit ng Japan ang mga mapanganib na basura, tulad ng pharmaceutical wastes at latak ng langis na naglalaman ng PCBs. Wala umanong ibang layunin ang mga kasunduang tulad ng JPEPA kundi gawing basurahan ng Japan ang maliliit na bansa sa Asya kabilang na ang Pilipinas.

Sinasaad ng kasunduan ang pagbabawal o pagtatapon o pagpasok ng mga produktong likha ng fission at fussion, at ang pagpasok ng teknolohiya at pagbibenta ng mga anumang klaseng armas pandigma. Pero hindi isinama ang mga basura sa produksyong nuclear, ang mga petrochemical, chemical, bio-genetic na produktong maaaring may katulad o mas malalang epekto at peligro sa bansa.

Dahil dito malakas ang pagtutol ng mga progresibong grupo sa bansa dahil sa JPEPA. Noong 2006, naglunsad ng mga pagkilos ang BAYAN , GABRIELA, at iba pang kaugnay na grupo para ipaalam sa mamamayan ang masamang kasunduang ito kapag pinagtibay ng Senado. Anila, isusuong nito sa peligro ang buong bansa, pati na ang likas-yaman at mamamayan.

Tahasan nang sinasabi ng Japan na hindi sila papayag na baguhin pa ang mga probisyon at laman ng JPEPA. Iginiit nila na ito ay pinal na at hindi sila papasok sa ibang bilateral na kasunduan sa Pilipinas kung di sa pamamagitan ng JPEPA.

Exchange Deal Kamakailan, sinabi ni Domingo Siazon, ambassador ng Pilipinas sa Japan, na malaking oportunidad umano ang bubukas sa mga overseas Filipino workers (OFWs) at mga medical professionals kapag napagtibay ng Senado ang JPEPA.

Ito ang lutang na exchange deal, ika nga, sa pagitan ni Arroyo at Koizumi. Aprubahan lang ang JPEPA, bubuksan umano ng Japan ang bansa nito sa mga OFW. Dagdag pa, titiyakin ng Japan na makapagpalipat sa Pilipinas ng mga bagong teknolohiya nito. Pero hindi nakalista kung anong teknolohiya, maliban sa “Paperless Financial Transaction System” o teknolohiyang gumagamit ng computer.

Nagsilbing tagapagsalita ng Japan si Siazon sa pangungumbinsi sa mamamayang Pilipino na may malaking job opening sa Japan bunga ng nagkaka-edad na populasyon. Dumarami diumano ang pangangailangan sa mga tagapag-alaga o caregiver at iba pang medical practitioners sa Japan.

Ang hindi nakita ni Siazon ay ang sobrang higpit o pagsasala para makapasok ang sinuman sa ganitong trabaho sa Japan. Malaking hadlang sa mga Pilipino ang lengwahe o pagsasalita ng Niponggo. Kailangang may sapat na kakayahan ang mga Pilipinong aplikante sa pagbabasa, pagsusulat at pagsasalita ng Niponggo. Kung susuriin, hindi handa ang mga Pilipinong aplikante para sa ganitong pagsasala. Kaya konti lang ang uubra sa sinasabing oportunidad sa trabaho.

Isa rin si Raul Gonzalez, kalihim ng Department of Justice, na nagsusulong ng interes ng Japan nang sabihin niya na wala siyang nakikitang masama sa JPEPA. Para na rin niyang sinabi na pagtibayin na ng Senado ang kasunduan.

Ngunit ayon kay Congresswoman Liza Maza ng Gabriela Women’s Party, “lalong dapat gawing transparent o isa-publiko ang mga pagtalakay sa Senado ng JPEPA.” Tingin niya ay higit na kailangan ang internasyunal presyur laluna ng mga organisasyon ng mamamayan para mabusisi at hindi maratipika ng Senado ang napakadisbalanseng kasunduan.

Ang Huling Paglipad ni Darna

ni Pamela Pangilinan

Philippine Correspondent

Nasaksihan ng sambayang Pilipino ang pakikipagsapalaran sa buhay ni Alwina, Narda, Gabriela.

Mula nang nakilala natin ang matamis niyang ngiti sa mga commercial at bilang malambing na karelasyon sa Click, nakisalo na tayo sa unan ng kanyang mga pangarap.

Unti-unti, naging bahagi tayo ng kanyang ebolusyon. Mula sa dalagitang pinalampas ng ngiti at inanod ng luha ang mga pighati, napako ang pansin natin sa isang babaeng sa gitna ng unos at pagsubok ay nagpunyagi laban sa pang-aapi at kasamaan. Buong tapang niyang hinarap ang lahat ng problema. At sa lahat ng tagumpay niya laban sa mga Ravena, kay Braguda at mga masasamang loob, sabay-sabay tayong nagbunyi.

Larawan siya ng isang mapagmahal na anak, kapatid, kaibigan at karelasyon. Tunay na inspirasyon ng mga inang sa gitna ng pamumumroblema kung paano pagkakasyahin ang kakarampot na sahod ng asawa, ay may ngiti sa labing naghahain ng hapunan ng mga anak.

Huwaran ng mga ate na maagang nag-iisip maghanapbuhay para makapagpaaral ng mga kapatid. Liban pa. inspirasyon ng lahat ng pangga, mahal, sweetheart, honey upang ipaglaban ang lalaking pinakamamahal.

Ilang linggo na ang nakalilipas ng gulantangin tayong lahat nang akalain nating tuluyan nang itinupi ni Alwina ang kanyang mga pakpak. Nasangkot sa mga kontrobersiya ang tsampyon nating babae na mas malakas ang suntok at sipa sa mga goons, mas matalim ang mga kataga kaysa sa mga kidlat.

Matapos masangkot sa sex scandal, ay nagpasya siyang magtungo sa England. Bugbog sarado din ang ating bida dahil sa isyu ng di pagkakasundo sa talent fee at mga proyekto sa kanyang mother network, Sa ilang linggong pananahimik ni Angel Locsin, inakala nating lahat na tuluyan na siyang sumuko.

Pansamantala, naging mabigat ang pagkukusot natin ng ating mga labada, pumait ang adobong kangkong, pumakla ang bahaw na kanin, naging makulimlim ang paligid.
Pero kagaya ng inaasahan, nagbalik si Darna. At kagaya ng lahat ng babaeng di kayang igupo ng kabiguan, muli siyang humarap sa atin na mas matapang at punung puno ng pag-asa. Hindi niya tayo binigo nang muli siyang humarap sa atin at tiniyak ang kahandaan niyang lumaban.
Sa kanyang paglipat sa Dos, patuloy ang paglipad ni Darna. Patuloy din ang pakikipagsapalaran natin sa buhay.

Isa sa bawat apat na biktima ng Human Trafficking: Pinoy

ni Mac Ramirez
Philippine Correspondent


Ito ang katotohanang isiniwalat ng International Justice Mission (IJM) in the Philippines sa isang pulong balitaan kamakailan lamang.

Ayon sa grupo, tinatayang aabot sa 2.5 milyon katao ang nabibiktima ng human trafficking sa buong mundo taun-taon at kumikita ng $32 bilyon ang pandaigdigang negosyong ito.
Mahigit 500,000 sa mga nagiging biktima ay mga kababaihan at kabataang Pilipino, ayon sa IJM.

Sa kabila ng pagkakapasa ng Republic Act 9208, o ang Anti- Trafficking in Persons Act of 2003, napakaliit lamang ang bilang ng mga kasong nai-uulat sa mga kinauukulan, anang IJM.


Dagdag pa nila, mula 2003 hanggang 2005, 109 lamang ang kaso ng human trafficking na napaulat sa mga otoridad at sasampu (10) lamang sa mga akusado ang naparusahan.


Samatala, nagpahayag din ng pagkabahala ang Gabriela Women’s Partylist (GWP) sa lomolobong bilang ng mga kababaihan at kabataang nagiging biktima ng trafficking.


Ayon kay Luz Ilagan, kinatawan ng GWP sa kongreso, matinding kahirapan sa Pilipinas ang ugat ng lumalalang kaso ng human trafficking sa bansa. “”Sa tindi ng desperasyong makalabas ng bansa para lamang makaahon sa kahirapan, napakaraming babae at bata ang nabibiktima ng mga manlolokong rekruter at nahuhulog sa prostitusyon sa ibayong dagat,” ani Ilagan


Dagdag pa niya: “ Marami ring mga nangingibang-bayan ang mga nagogoyo ng ‘palit-kontrata’, kung saan pagbebenta ng laman ang kanilang kinasasadlakan at hindi ang mga trabahong orihinal na nakasaad sa kanilang mga kontrata.”


Nanawagan ang Gabriela sa pangulong Gloria Arroyo at sa Department of Foreign Affairs (DFA) na saklolohan sa lalong madaling panahon ang mga Pilipinang biktima ng human trafficking sa buong daigdig.


Sa pakikipagtulungan sa grupong MIGRANTE International, ang Gabriela ay nakatakdang maglunsad ng isang pandaigdigang kampanya laban sa lumalalang human trafficking sa mga kababaihan at kabataang Pilipino.


Exchange rate for OFWs

by Mac Ramirez
Philippine Correspondent


“There’s definitely something wrong with a country when only its government rejoices while its people mourns every time its currency becomes strong,” thus declared Migrante International, the largest global alliance of overseas Filipino groups and their families.

The militant alliance is reacting to recent developments brought
about by the strengthening Philippine peso. Just recently, overseas Filipino workers (OFW) from Saudi Arabia have petitioned the Arroyo government to impose a fixed P50 to $1 exchange rate against the current P45 to a dollar, saying that the money they send home are cut drastically every time the peso gains more strength against the dollar.

While recognizing that special exchange rates would surely benefit the millions of OFWs and their families, Migrante International chairperson Connie Bragas Regalado said, “This only betrays the sad state of affairs our nation is currently in.”

Fundraise your dead, says consulate in Canada

by Jonathan Canchela
Canada Correspondent

Repatriation is one of the benefits due her as a migrant worker and an OWWA (Overseas Workers Welfare Administration) member. Yet when Elenita “Beng-Beng” Pallanan, the family’s sole breadwinner, finally went home for interment from Toronto, Canada, to her home in Bgy Sinikway, Lapuz in the district of La Paz, Iloilo City last July 17, the Philippine Consulate, when asked how to bring her body back to the Philippines merely said, “fundraise” and seek help from Filipino organizations.

That said as much for the treatment of one of the country’s “modern heroes.”


Elenita was the youngest in a brood of four. Her father died years ago. Her mother, 60, has a heart ailment and is dependent on a minimal Social Security System (SSS) monthly pension. Elenita left her family in 2005 to work in Hong Kong. She had dreams of affording her mother and a brother who suffers from illness in his spinal column, proper treatment in a hospital. In the long run, she had hoped to bring them to Canada. With Elenita gone, what does the future hold for her family?

In the end it was still the Filipino migrants who took action— took care of her remains as well as a trust fund for her family’s immediate needs arising from the loss of a breadwinner.


Upon Siklab-Ontario’s insistence, Elenita’s remains were brought to the Philippines by the work agency which brought her from Canada to Hong Kong. All the while, the Philiipine Consulate took no action, when by law it is tasked to inform or provide step by step guidance for the repatriation of the dead, especially when no next of kin is immediately available to take charge.


Siklab-Ontario also set up a Friends of Elenita Pallanan Committee and initially raised $700 from friends, supporter s and anonymous donors and sent to the Pallanan family. Migrante-Iloilo is also helping the Pallanan family to claim Elenita’s benefits from OWWA.


JPEPA: Trading Migrant Labor for What?

by Butch M. Pongos
Japan Correspondent


Will the trade deal with Japan deliver its promise of economic gains for the Philippines? Filipinos in Japan say no.

This was the overwhelming consensus of Filipino migrants in Japan who are wary of the JPEPA (Japan-Philippines Economic Partnership Agreement), a bilateral free-trade agreement signed by Japan and the Philippines in September 2006. The said agreement was ratified by the Japanese Diet in December 2006. It now awaits similar ratification by the Senate of the 14th Philippine Congress.

What is in JPEPA that Filipinos should celebrate when provisions in the agreement that were secretly negotiated and kept from the public are clearly tilted in favor of Japan despite claims by the Arroyo government that the Philippines is poised to gain from the said deal?

JPEPA to government economic planners is heralded as a “milestone in the continuing cooperation and collaboration (between Japan and the Philippines), setting a new chapter of strategic partnership for mutual opportunity and growth.” It is a comprehensive plan that encourages the opening up of markets for goods and services and removing barriers and restrictions on trade and investments. It is one “mega treaty” that encompasses the Philippines’ original commitments to the WTO.

The 965-page agreement has whose 16 chapters, 165 articles and 8 annexes covering 14 major areas of economic cooperation. It promises substantial economic gains that will accrue to almost all sectors of the economy, according to its proponents in Malacanang.

Easing restrictions
But perhaps one area in the agreement that the Arroyo government and its economic planners are so ecstatic about is the prospect of capturing the Japan market for overseas employment, particularly the easing up of restrictions on nurses and caregivers. Under the JPEPA agreement on “Movement of Natural Persons”, Japan will ease restrictions on the entry of health workers from the Philippines by hiring 400-500 nurses and care workers each year once the agreement takes effect.

A careful scrutiny of these particular provisions in the JPEPA, however, casts doubts on the agreements’ purported immediate and long term benefits for the Filipino people. First, would these provisions translate into real opening of the Japan labor market for Filipino nurses and care workers or will it be only in paper? What about the social cost of increased labor export to Japan and the strains it would have on the Philippine healthcare system?

If people think that JPEPA would open Japan’s door towards the entry of Filipino nurses and care workers just like that, they might be in for a big surprise. Yes, Japan has an aging population that needs foreign nurses and care workers to fill in the dearth in healthcare workers. But lest policy makers forget, Japan traditionally has been closed to the entry of foreign migrant labor for fear that opening up its door might have serious repercussions on its own domestic economy. And for a long time, local population has not been conditioned to accept foreigners for they believe that foreign migrant workers compete with local workers for jobs that are slowly declining.

Language test
JPEPA stipulates that only licensed nurses from the Philippines with three years experience can apply. In order to qualify (as a nurse or as caregiver), applicants must undergo extensive training in Japan including language training for six months. After completing the training, applicants must undergo on-the-job training in hospitals under the direct supervision of a duly registered nurse in Japan (kagoshi) for nurses or a certified care worker (kaigofukushishi) for caregivers. And finally, after completion of the on-the-job training, applicants must then pass the Japan licensure examination before they can become eligible for hiring.

The stringent processes and procedures and the host of requirements are tough. It’s like “going through the eye of a needle” as Senator Mar Roxas put it during a Senate committee hearing in November 2006.

Passing the language test alone would certainly be a difficult hurdle for nurses and care workers from the Philippines. This is not to undermine the ability of Filipinos to adapt to foreign culture and environment which proudly they are known for the world over. But for all intents and purposes, how can Filipino nurses and care workers compete with their local counterparts if they hardly speak, nor read Japanese?

But perhaps the more critical question is would Filipino nurses and care workers actually benefit once they are hired?

Bottom labor market
Observers are afraid that Filipino nurses and care workers who may be able to penetrate the Japan labor market would be relegated to minor positions in hospitals and care facilities rather than become full pledge nurses and caregivers. As one analyst observes, Filipino nurses and care workers might be integrated into the bottom level of Japanese labor market and forced to compete with part-time workers even though they possess professional skills.

Under the system of “dispatched labor” in Japan, workers (foreign migrants included) face unstable working conditions. More than 70% of contracts are good for just one year, and therefore, workers may not have a chance to truly develop skills and enjoy the same level of social benefits like full-time workers. The system is a new form of deprivation similar to the one employed under the “trainee system” in Japan and South Korea wherein unskilled workers from the Philippines are dispatched to the receiving country purportedly to acquire skills but end up like ordinary workers in small factories and sweatshops doing 3D (difficult, dirty and dangerous) jobs in exchange for measly allowances with no social benefits at all.

Hiring 400-500 nurses and care workers each year is too miniscule a price in exchange for allowing Japanese big business to rake in super profits out of the local economy which is what JPEPA is all about. In the end, the social costs associated with overseas employment, may far outweigh the purported benefits being offered by JPEPA to Filipino healthcare practitioners.

The Japan-Philippine Economic Partnership Agreement is a “shot-in-the-air”, so to speak. It was haphazardly concluded and kept from public scrutiny especially from those whose economic interests face serious threats from the neo-liberalization policy being pushed by the said agreement. It is a sham deal that belies its own promise of a brighter economic future for the Filipino people and seriously undermines the integrity and sovereignty of the Philippines.

Now, it is up for the Filipino people if they will allow the Philippine Senate to ratify this agreement or heighten their protest to outrightly reject it.

Mike Arroyo: the Mystery Man Behind the NBN Bribery, Corruption Case


In what is quickly turning out to be the biggest corruption and bribery case against president Gloria Macapagal Arroyo, Jose “Joey” de Venecia III, told Senate that Mike Arroyo, husband of GMA, was the one who threatened him to back off in the bidding for the multi-million dollar National Broadband Network (NBN) Project, after refusing COMELEC Chairman Benjamin Abalos’s USD10 million bribe in December 2006.


In his affidavit JDV III said that in the reconciliatory meeting in mid-March this year at the exclusive Wack Wack Country Gulf Club the First Gentleman Mike Arroyo cut short the meeting by pointing a scolding finger two inches against JDV III’s face and shouted “BACK OFF!!”


JDV III is beneficiary and partner of the Amsterdam Holdings carrier of various multi-interests companies including Information Technology companies which submitted their unsolicited proposal to the government’s Department of Transportation and Communication (DOTC) headed by former General Leandro Mendoza early December 2006.


Mid-December 2006, JDV III received an invitation from Chairman Abalos’s office where during their breakfast meeting Chairman Abalos offered JDV III USD10 million bribe to JDV III, which he flatly refused.


Subsequently at a meeting in Xiandong, China with ZTE and China’s (?) Vice President Zhou Yung in February 2007, Chairman Abalos demanded the “balance” of the initially agreed “deposit fee” or commission to ensure the project award, at this juncture ZTE Finance officer then asked Abalos what happened to the funds earlier released to him.


In April this year DOTC’s Secretary Mendoza signed along with Vice President Zhou Yung the contract awarding ZTE the USD329 Million NBN contract. This event in China was witnessed by no less than President Gloria Macapagal Arroyo.


The JDV III disclosures seem to imply that GMA has knowledge of the deal and took part in the effort to dispatch the awarding of the project to ZTE. The fact that husband Mike Arroyo arrogantly muscled out, in a fashion not unlike a Mafia Boss, JDV III and the Amsterdam Holdings’ proposal, gives everybody little to doubt that the Mendoza, Abalos and Arroyo clique stand to gain millions of dollars from this deal.

Moreover, the ZTE contract which initially amounted to USD262 Million was overpriced as observed by JDV III and the Amsterdam Holdings yet it came as a big surprise when the signed contract exceeded this amount by USD67 Million. It takes no genius to conclude that the “brokers” of the deal stands to gain more than a USD100 million in kickbacks.







litrato ni C-ann Reyes

NCLEX sa Pinas na!

ni Mac Ramirez
Philippine Correspondent

Magandang balita para sa libo- libong mga Pilipinong nars na nangangarap makapagtrabaho sa Estados Unidos. Simula Agosto 23 hanggang Disyembre ngayong taon, maaari nang makuha sa bansa ang National Council Licensure Examination (NCLEX) sa Pearson Professional Center sa Makati City.

Ayon kay Dante Ang, pinuno ng Presidential Task Force on the NCLEX at ng Commission for Filipinos Overseas (CFO), napili ng United States’ National Council of State Boards of Nursing (NCSBN) ang Maynila bilang isa sa mga lunsaran ng eksaminasyong NCLEX sa mundo matapos itong imungkahi ng pamahalaan ng Pilipinas.

Dahil dito, makatitipid ng aabot sa P100,000 ang kada isang Pilipinong nars na nagnanais kumuha ng examination ayon kay Ang. Hindi na nila kailangang pumunta sa mga international NCLEX testing sites gaya ng Hong Kong, Singapore, at Saipan.

“Kailangan lamang nilang magbayad ng $200 examination fee at karagdagang $150 kapag naitakda na ang shedule ng kanilang pagsusulit” sabi ni Ang.

Sa unang araw ng exam sa Pearson Professional Center, 90 Pilipinong nars ang kumuha ng pagsusulit at ang karamihan sa kanila ay nagmula sa Metro Manila.

GMA's mandatory SSS coverage, a systematized extortion for OFWs

by Maita Santiago
Philippine Correspondent


“The unbelievable greed of the Gloria Macapagal-Arroyo government for the money of OFWs is again shown by its effort to corner our earnings through the Social Security System.”

This was declared by Dolores Balladares, chairperson of the United Filipinos in Hong Kong (UNIFIL-MIGRANTE-HK) following GMA’s order for the SSS to expand its membership base by covering all overseas Filipino workers.

“Not content with the additional fees that the POEA guidelines imposed of migrant workers, GMA is now gearing to make SSS mandatory on tope of the OWWA and the long list of fees that we are already paying,” she added.

According to the group, the said proposal is another money-making scheme of the government to finance GMA’s “illusory” economic progress.

“While she gloats over the ‘strong peso’ that is largely due to OFW remittances, the burden that it has put on us is going to be aggravated by an additional fee that shall put a dent to our already depleted financial support to our families,” Balladares said.

Recently, OFWs have raised serious concerns on the continuing decline of the dollar that they said does not come with reduction of prices of basic commodities and other social services.

“Prices are now too high and services in the country are inaccessible even to families of OFWs. Abroad, government services to migrant workers are also negligible as opposed to the promises the new POEA Guidelines made,” Balladares reported.

Balladares believes that the proposal for mandatory membership of OFWs to the SSS will become another cornerstone of state exaction to OFWs.

“OFWs in Hong Kong will surely oppose this move and we’ll encourage our compatriots in other countries to create a global movement of Filipino migrants against policies that make us milking cows of GMA,” she concluded.

Dutch gov't frees Joma

by Jon-Jon Magtanggol
Philippine Correspondent

The Dutch government frees Professor Jose Maria Sison, founder of the Communist Party of the Philippines (CPP) and a consultant to the National Democratic Front (NDF) Peace Panel after two weeks of unjust incarceration. This developed after the Dutch court found the charges against Prof. Joma were trumpped-up.

Moreover, the decision came after protests rained on Dutch consulates and embassies in many countries (see related stories in page 2, 3 and 10) in the wake of the formation of a new alliance of organizations composed of overseas Filipinos and their families. The alliance spearheaded theglobal protest actions by Filipinos and allied groups abroad and in the country demanding the immediate freedom of ILPS Chair Prof. Jose Maria Sison.

“Overseas Filipinos and their local allies organised the protest actions across the Netherlands, Hong Kong, Canada, South Korea, Taiwan, the US and other countries. We are indignant over the brutal arrest and raids conducted by Dutch authorities against Prof. Jose Maria Sison and other progressive Filipinos in the Netherlands,” says Connie Bragas-Regalado, Migrante International Chair.

Already, emergency pickets abroad for Prof. Sison’s immediate release were held yesterday in Hong Kong and Vancouver. In Hong Kong, the rally was led by the HK Committee to Defend the Rights of Prof. Sison and UNIFIL-Migrante-HK while in Vancouver, the BC Committee for Human Rights in the Philippines organized a picket with progressive Filipinos and their local supporters. For their part, Filipinos in Australia and other Australians barraged the fax line of the local Dutch Consulate with protest letters.

Statements denouncing the baseless arrest were also issued by overseas Filipino groups: KASAMMAKO-Korea (alliance of OFW groups in Korea); Migrante-Australia; SIKLAB-Canada (organization of OFWs and their families); Filipino-Canadian Youth Alliance-Canada; Migrante-Europe; Damayan Migrant Education and Resource Center; Filipino Worker’s Support Committee-Toronto; Philippine Network for Justice and Peace (PNJP); Philippine Solidarity Group of Toronto; SIKLAB-Ontario; Ugnayan ng Kabataan Pilipino sa Canada - Toronto (UKPC-Toronto); United Filipinos for Nationalism and Democracy (UFiND); and BAYAN-USA.
According to Migrante, these actions are in addition to the many other protests led by the International League of People’s Struggles, DEFEND the Rights of Prof. Sison Committees and other solidarity formations around the world.

“Prof. Sison and the other progressive Filipinos that are being politically persecuted by the Dutch-Philippine-US triad are legitimate political refugees and in some cases, even Dutch citizens. The brutal arrest and raids conducted are brazen violations of their rights and relevant UN conventions on political refugees,” added Bragas-Regalado.

In Manila, Migrante International joined the BAYAN-led rally in front of the Dutch embassy and the multi-sectoral rally to mark the International Day of the Disappeared.

“Today we pay tribute to the almost 200 victims of political abductions under the Arroyo regime. Arroyo’s desperate destruction of the peace process in Mindanao and now of peace talks with the National Democratic Front of the Philippines will only heighten her atrocity of unabated abductions and political killings,” she concluded.

Fil-Am group slams POEA's support for illegal employment

by Rico Foz
United States Correspondent

The Filipino-American alliance Nafcon (National Alliance for Filipino Concerns) welcomed the Philippine senate probe (date?) on the case of Sentosa 27. Senator Panfilo Lacson also moved that the POEA (Philippine Overseas Employment Agency) be investigated for delayed action on the matter.


More urgently, Nafcon also demanded that all criminal and civil charges be dropped against 27 healthcare professionals falsely contracted to work in various facilities in New York.


The alliance took charge of the case this year, along with the Sentosa 27 themselves and their lawyer, Felix Vinluan. An international campaign for justice and shutdown of both Sentosa Care LLC in Long Island, New York, and Sentosa Recruitment Agency at the Ortigas Center , Pasig, is being coordinated with various nurses associations, labor groups, immigrant rights advocates and Philippine-based groups. In particular, the campaign has generated the support of the National Federation ofFilipino American Associations (NaFFAA), the New York State Nurses Association (NYSNA), the American Nurses Association (ANA) as well as the Philippine Nurses Association (PNA).


The Sentosa 27 (26 nurses and 1 physical therapist) moved to work in New York in (date?) but realized that none of the terms of their contracts were being followed. When they filed a case with the Labor Attache in Washington, D.C., this prompted a fierce backlash from Sentosa owner and manager Bent Philipson. He countered civil charges against the 27 for breach of contract.


Ten of the Sentosa 27 resigned from their posts after months of deplorable working conditions and violations of contract. Philipson promptly pressed criminal charges against the 10 for “patient endangerment.” The 10 nurses denied this including the alleged collective walkout. They said they made sure that nurses from the next shift were on hand when they left their posts. They also said that working conditions under Sentosa required inhumane and impossible patient to nurse ratio that reached 100:1. A court date for the criminally charged was set August 23 in Riverhead, NY.


Optimum nurse performance and patient care is already jeopardized under conditions of long hours, no overtime, no backwages, and a high patient-to-nurse ratio, opined Nafcon.


Nafcon is also pushing for another investigation on justice obstruction and political interference by former Philippine Cabinet member Mike Defensor and US Senator Charles Schumer. In 2006, both officials urged POEA Administrator Rosalinda Baldoz to life the suspension issued on Sentosa after the Sentosa 27 filed a case against the said agency.


The Sentosa 27 shows not just another case of rampant contract violations but also the support and protection by US and Philippine government officials of criminal agencies.


For support signatures log on @ www.justiceforsentosa27.blogspot.com

JPEPA: Pagsikad tungo sa Pag-unlad o Pagdausdos sa Peligro

ni Jon-jon Magtanggol
Philippine Correspondent


Maraming kababayan natin ang nag-aalala kung anong buti ang magagawa ng Senado para sa bansa, laluna at oposisyon ang karamihan sa nanalo. Maraming nagsasabi na patunay ang resultang ito ng eleksyon sa pagkadismaya ng mayorya sa panunungkulan ng pamahalaang Arroyo, o yung tinatawag na “protest votes.”

Pero ano nga kaya ang talagang maaasahan natin sa mga bagong senador? Bukod sa mga eksplosibong usaping nakasalang ngayon sa Senado, lalo sa muling paglutang ni Vidal Doble ng “Hello Garci,” ay inaantabayanan din ng taumbayan ang pagsasagawa ng mahahalaga at prioridad na batas tulad ng “Cheaper Medicine Act,” “Amendments to the EPIRA Law,” at iba pa.

Isinalang din bilang isa sa pinakaimportanteng panukala para sa taong ito ang pag-apruba ng Senado sa JPEPA (o Japanese-Philippines Economic Partnership Agreement). Maaalala na noong Disyembre 2006 pa ipinipilit ng Pangulong Arroyo ang agarang pagratipika o pag-apruba ng Senado sa JPEPA lalu’t pinapaapruba na ni Junichiro Koizumi, punong ministro ng Japan, sa parlamento nito ang naturang kasunduan.

Balik-tanaw

Setyembre 9, 2006, nang sabay na lagdaan nina Arroyo at Koizumi ang JPEPA sa Helsinki, lamang at hindi naging madali kay Arroyo na ipaapruba ang kasunduang ito sa Senado dahil inabutan na ng paghahanda at pagdaraos ng eleksyon.

Samantala, halos dalawang taon pa ang nakaraan bago nakakuha ng kopya ng kasunduang JPEPA ang mga civil society groups, ang Korte Suprema, at ang mamamayan.

Matatandaang 2002 pa sinimulan ng Japan ang puspusan at sistematikong pagsasagawa at pagpipilit na mapasok ng mga bilateral na kasunduan ang maliliit na bansa tulad ng Thailand, Singapore at Pilipinas. Naging mabagal at nakasagabal ang mga pang-ekonomyang kasunduan sa ilalim ng mga rehiyunal na pormasyong dikta ng World Trade Organization (WTO) at General Agreement on Tariff and Trade (GATT) tulad ng ASEAN (Association of Southeast Asian Nation) na daluyan ng mga ekonomikong kasunduan sa pagitan ng malalaking industrialisadong bansa at maliliit tulad ng Japan at Southeast Asia.

Sa katunayan, Abril 21, 2003 pa pinagtibay ang unang “working draft” o burador ng JPEPA na nagsilbing natural na daluyan ng mga Asian summits o ASEAN economic summits para tuwirang mailako ng Japan ang kasunduan sa mga indibidwal na bansa sa Asya.

Taong 2002, ipinatupad na ang JSEPA (Japan-Singapore Economic Partnership Agreement); noong 2005, pinagtibay ang JMEPA (Japan-Malaysia Economic Partnership Agreement); at kasunod nito ang paglagda ni Pangulong Arroyo sa JPEPA. Nakasalang naman ang mga kasunduan sa pagitan ng Japan at India, Vietnam at Australia.

Mga Delikadong Probisyon

Pinakamapinsala sa mga probisyon ng JPEPA ang pamumuhunan at kalakal. Binibigyan ng kasunduang ito nang laya ang Japan na mamuhunan at makipagkalakalan sa Pilipinas na may “preferential treatment” (espesyal na trato) sa mga negosyong itatayo ng Japan sa Pilipinas.

Ibig sabihin, kasama sa espesyal na trato ang halos libreng buwis sa mga produktong gawa Japan. Ayon mismo sa probisyon, pareho lang ang magiging turing ng Pilipinas sa produktong gawa sa Japan at sa bansa; bunga nito’y di hamak na magiging mura ang mga produktong ipapasok ng Japan kaysa gawa sa bansa. Mangangahulugan ito ng pagkalugi ng mga produktong kapareho o di kaya’y bahagi ng proseso ng paggawa ng lokal na produkto. Halimbawa, mga kemikal o mga gamot na gawa sa bansa, pagmanupaktura ng mga bahagi ng computer o anumang elektronikong produkto, o mga sangkap sa paggawa ng pagkain o ng mismong pagkain at mga negosyong pagkain.

Tiyak na mamamayani ang mga negosyong Hapon at tiyak ding apektado at tataas ang presyo ng mga produktong nabibilang sa Information and Digital Technologies tulad ng computer, cell phone, radio, camera, TV, chemical at mga katulad nito. Dahil sa pagpayag natin sa “tulong sa teknolohiya” na magmumula sa Japan, ayon sa JPEPA, itatali ang ating mga kamay sa pagsandig sa mga produktong mula sa Japan, samantalang hindi magiging madali para sa Pilipinas na makakuha ng mas mura at kaparehas na produkto mula sa ibang bansa bunga ng kasunduang ito.

Ayon kay Sonny Africa ng IBON, malaki ang mga probisyong di patas sa JPEPA. Katunayan sa Annex 1 na listahan ng mga produktong sakop ng proteksyon ng bansa o mga produktong hindi sakop ng JPEPA, nakalista ang 239 produkto tulad ng isda, seaweed, livestock, gulay, prutas, alak, sigarilyo at balat na ayaw ipasaklaw ng Japan sa JPEPA. Samantala sa Pilipinas, bigas at asin lang ang ayaw nitong isama sa kasunduan.

Ibig sabihin, mas malawak ang proteksyon ng JPEPA sa mga produktong mula sa Japan samantalang walang proteksyon ang Pilipinas laban sa mga kaparehas na produktong mula sa Japan.

Ang electronics ay isa sa pinakalamalaking produktong pang-eksport ng Pilipinas sa Japan, subalit ang Pilipinas rin ang pinakamalaking importer ng electronic components galing Japan. Kaya hindi totoo ang pag-asang lalaki at lalakas ang industriya ng electronics sa bansa. Manapa, tiyak na dadausdos ito sa pagliit ng import at export ng Philippine electronics sa China.

Ayon sa Basel Action Network (o BAN), isang pandaigdigang “environmental watch dog group” na nakabase sa Seattle, USA, ang mga kasunduan tulad ng JPEPA ay paraan para maipuslit ng Japan ang mga mapanganib na basura, tulad ng pharmaceutical wastes at latak ng langis na naglalaman ng PCBs. Wala umanong ibang layunin ang mga kasunduang tulad ng JPEPA kundi gawing basurahan ng Japan ang maliliit na bansa sa Asya kabilang na ang Pilipinas.

Sinasaad ng kasunduan ang pagbabawal o pagtatapon o pagpasok ng mga produktong likha ng fission at fussion, at ang pagpasok ng teknolohiya at pagbibenta ng mga anumang klaseng armas pandigma. Pero hindi isinama ang mga basura sa produksyong nuclear, ang mga petrochemical, chemical, bio-genetic na produktong maaaring may katulad o mas malalang epekto at peligro sa bansa.

Dahil dito malakas ang pagtutol ng mga progresibong grupo sa bansa dahil sa JPEPA. Noong 2006, naglunsad ng mga pagkilos ang BAYAN , GABRIELA, at iba pang kaugnay na grupo para ipaalam sa mamamayan ang masamang kasunduang ito kapag pinagtibay ng Senado. Anila, isusuong nito sa peligro ang buong bansa, pati na ang likas-yaman at mamamayan.

Tahasan nang sinasabi ng Japan na hindi sila papayag na baguhin pa ang mga probisyon at laman ng JPEPA. Iginiit nila na ito ay pinal na at hindi sila papasok sa ibang bilateral na kasunduan sa Pilipinas kung di sa pamamagitan ng JPEPA.

Exchange Deal

Kamakailan, sinabi ni Domingo Siazon, ambassador ng Pilipinas sa Japan, na malaking oportunidad umano ang bubukas sa mga overseas Filipino workers (OFWs) at mga medical professionals kapag napagtibay ng Senado ang JPEPA.

Ito ang lutang na exchange deal, ika nga, sa pagitan ni Arroyo at Koizumi. Aprubahan lang ang JPEPA, bubuksan umano ng Japan ang bansa nito sa mga OFW. Dagdag pa, titiyakin ng Japan na makapagpalipat sa Pilipinas ng mga bagong teknolohiya nito. Pero hindi nakalista kung anong teknolohiya, maliban sa “Paperless Financial Transaction System” o teknolohiyang gumagamit ng computer.

Nagsilbing tagapagsalita ng Japan si Siazon sa pangungumbinsi sa mamamayang Pilipino na may malaking job opening sa Japan bunga ng nagkaka-edad na populasyon. Dumarami diumano ang pangangailangan sa mga tagapag-alaga o caregiver at iba pang medical practitioners sa Japan.

Ang hindi nakita ni Siazon ay ang sobrang higpit o pagsasala para makapasok ang sinuman sa ganitong trabaho sa Japan. Malaking hadlang sa mga Pilipino ang lengwahe o pagsasalita ng Niponggo. Kailangang may sapat na kakayahan ang mga Pilipinong aplikante sa pagbabasa, pagsusulat at pagsasalita ng Niponggo. Kung susuriin, hindi handa ang mga Pilipinong aplikante para sa ganitong pagsasala. Kaya konti lang ang uubra sa sinasabing oportunidad sa trabaho.

Isa rin si Raul Gonzalez, kalihim ng Department of Justice, na nagsusulong ng interes ng Japan nang sabihin niya na wala siyang nakikitang masama sa JPEPA. Para na rin niyang sinabi na pagtibayin na ng Senado ang kasunduan.

Ngunit ayon kay Congresswoman Liza Maza ng Gabriela Women’s Party, “lalong dapat gawing transparent o isa-publiko ang mga pagtalakay sa Senado ng JPEPA.” Tingin niya ay higit na kailangan ang internasyunal presyur laluna ng mga organisasyon ng mamamayan para mabusisi at hindi maratipika ng Senado ang napakadisbalanseng kasunduan.

Editorial: Bagong Bayani

Editorial Cartoon: ni Kendrick Bautista

Bagong Bayani

Isang pagkilala sa mga Pilipinong nasa ibang bayan ang paglalathala ng pahayagang ito. Mahigit nang sampung milyon ang ating mga kababayang nasa iba’t ibang lupain at patuloy na nadaragdagan sa araw-araw. May ilang hinahatak ng ipinalalagay na mas magandang buhay sa mga bansang lubos na ang kaunlaran ng kapitalismo o, sa termino ni Alvin Toffler, mga post-industrial society. Pero ang karamihan ay itinutulak ng lumalatay na kahirapan at talagang kagutuman na nga. Hindi na masuportahan ng ekonomya at pulitikang cacique ng Pilipinas ang kanyang mga mamamayan. Lalo na at napupunta lamang sa mga kumprador-panginoong maylupa, mga dayuhang kapitalista at mga negosyanteng pulitiko ang kita ng industriya at komersyo ng bansa. Buong-buo nilang nahahamig ang mga biyaya ng likas na yaman ng ating bayan. Ultimong ang mga itinuturing na pamana ng lahi (national heritage) ay nauuwi sa pansarili nilang pakinabang.

Sahod lamang ang umaambon sa mga mamamayang naiempleyo ng kapital. Sahod na kapalit ng maghapong kayod-kalabaw na pagtatrabaho, nakakapata, pumapagal sa buong kalamnan, rumirindi sa katawan at kaluluwa. Isang karampot na sahod na halos sapat lamang para sa pansariling pangangailangan at para mairaos ang pamilya sa antas ng karalitaan na kayang tagalan.

Kaya, lumalarga tayo saanman kailangan ng kapital ang ating pagtatrabaho. Walang kaso iyon man ay bansang may yelo o mainit na disyerto. Walang kaso anuman ang kustombre ng mga tao sa lipunang ating pupuntahan. Walang kaso kung may kaguluhan o gera pa nga at ginugulantang tayo ng mga bumabagsak na bomba o, ika nga, hinahabol ng bala.

Nagkaroon ng malaking paglakas ang pandarayuhan ng mga Pilipino mula kalagitnaan ng dekada ’70. Hindi natagalan ang estado na matutunang pagkitaan ang malawakang pangingibang-bayan ng kanyang mamamayan. Naging pangunahing export item ang OFW. Nagsimula bilang pansuhay lamang ng gumigiray na ekonomya sa ilalim ng rehimeng Marcos, ito na ngayon ang salbabida ng pambansang ekonomya sa ilalim ng kasalukuyang administrasyon. Sa puntong ito masasabing tama ang ipinagyayabang ng gobyerno na iba ang economic fundamentals ng Pilipinas. Matibay na sandigan nito ang remittances.

Pero, isang kabalintunaan ang kalakalin ng estado ang kanyang mamamayan para lamang patuloy itong umiral, na ewan natin kung nangyari na sa kasaysayan. Maliban sa pananakop at pagdambong sa mga lupain ng mga mamamayan ng Ireland, walang record na kinalakal ng Inglatera ang mga Irish nang magkaroon ng malawakang pandarayuhan, partikular sa North America, bunga ng pagkakaroon ng ulalo ng pagkain nilang kamoteng puti. Mga kalagayang pangkasaysayan at walang kinalaman ang mga duke at prinsipe ng mga malayong lunsod at kastilyo, sampu ng emperyo ni Bismarck, sa maramihang pandarayuhan ng manggagawang Aleman sa Pransya at iba pang bansa sa Europa sapul nang madurog ang Alemanya ng Thirty Years War. Kung sakali, promotor ang gobyerno ng Pilipinas ng ganitong tunguhin.

Pero, kahit walang iniwan na lamang sa karaniwang kalakal ang turing, hindi kasamang nailugso ng ganitong hamak na trato ang katauhan ng mga Pilipinong nangibang bansa. Nanatili ang kanilang pagiging masikhayin at mapanlikha, dibosyon sa gawain, diwang mapagpakasakit, determinasyon sa gustong matamo harangan man ng libong balakid – isang magandang katangian, na katangian din ng mga ordinaryong Pilipino, na nagbibigay ng katiyakan na kayang matamo ang isang pambansang pagbabago. kahit magdaan man ang mahabang panahon bago ito maisakatuparan. Tangan ang ganitong paninindigan talagang masasabi natin na ang mga Pilipino sa labas ng bansa ay nabibilang sa mga bagong bayani ng ating Inang Bayan.


Ang Inyong Pahayagan

Sa wakas, narito na ang pahayagan na sasalamin sa tunay na tinig, diwa at damdamin ng ating mga kababayan sa ibayong dagat.

Ang Pinoy International ay naglalayong maipaabot sa pinakamalawak na mambabasa ang buhay ng mga Pilipino sa ibang bansa, gayundin ng kanilang mga mahal sa buhay na naiwan sa Pilipinas; maikwento ang kanilang paglalakbay, sampu ng kanilang mga kabiguan at tagumpay; maisalarawan ang kanilang kasiyahan, pighati at maging ang kanilang mga pakikipaglaban.


Sa kabilang banda, bubusisiin din ng Pinoy International ang mga mahalagang batas at patakaran na may kaugnayan sa pangingibang bayan ng mamamayan; mga asuntong kinakaharap ng mga Pilipino sa ibang bayan; at pati mga programang pangkalusugan at pangkabuhayan.


Gayundin, nais namin na ang Pinoy International ay magsilbing tulay nang pagtutulungan, bayanihan at pagkakaisa. Nais rin namin na ito ay maging daluyan nang pagkakakilanlan, pagkakaibigan at pagsasama ng mga Pilipino saan man sila naroroon.


Higit sa lahat, nais namin na muling ilapit sa inyo ang pangungulila ng ating Inang Bayan. Pangungulila sa kanyang mga anak na matagal na nawalay sa kanyang pag-aaruga. Ito ay sa pamamagitan ng pagpapabatid sa mga mahahalagang pambansang kaganapan, mga pagsusuri sa likod ng mga isyu, at kung paano tayo makikilahok sa mga usaping ito bilang mga Pilipino.


Umaasa ang lahat ng bumubuo ng pamatnugutan sa inyong mainit na pagtangkilik sa inyong pahayagan – ang Pinoy International.

First Issue Part 1

Cover Page

Page 2

Page 3

Page 4

Page 5


First Issue Part 2


Page 6

Page 7

Page 8

Page 9

Page 10

Page 11

Back Page

No to another Flor Contemplacion!

This is the battle cry of the alliance of organizations composed of overseas Filipinos and their families during the launch of its Save the Life of Marilou Ranario Campaign this morning.

Marilou, 33 years old, languishes on death row after a Kuwaiti Court sentenced her to death by hanging in September 2005 for killing her female employer. An appeals court upheld this decision in February 2007.

Marilou’s case is under final appeal with Kuwait ’s highest court, the Court of Cassation. Oral arguments are set for October to December this year with the final decision expected by January or February 2008.

“Marilou is today’s Flor Contemplacion. She is a young mother and former teacher who wanted little more than a better life for herself and her family. This campaign is a life and death one for her and the young family she will leave behind. It’s also a virtual countdown since less than 16 weeks remain till a possible January decision,” says Connie Bragas-Regalado, Migrante International Chairperson during a press conference in Quezon City with members of Marilou’s family and friends.

Marilou hails from Tubod, Surigao del Norte and has two children, 13 yrs old and 9 years old. Her husband is a jeepney driver in Quezon City . Before going to Kuwait as a domestic worker, she was an elementary school teacher in a public school. In phone calls home after her arrival in Kuwait , Marilou sometimes told her family about the difficult and abusive conditions she endured under her employer, Najat Mahmoud Faraj Mobarak.

“This campaign aims to raise public awareness about the greatest heights of exploitation and injustice Marilou and other OFWs on death row suffer. The struggle to save their lives will involve a broad range of actions at the local, national and international level. We also seek to expose and make accountable the Arroyo administration over its criminal neglect of their plight,” added Bragas-Regalado.

According to the DFA, there are approximately 35 OFWs on death row, mostly in the Middle East . Earlier this June, OFW Rey Cortez was beheaded in Saudi Arabia for allegedly killing a Pakistani taxi driver.

To kick-off the campaign, Migrante unveiled a tarpaulin poster with an image of Marilou and the words “Save the life of Marilou Ranario!” The poster image will be used throughout the campaign and distributed across the Philippines and around the world through Migrante’s member organizations and international network.